http://cid-e9ecad0bbc9fdfdf.photos.live.com/browse.aspx/PARADA%20DOS%20MONTES%5EJ%20LUGO
Advertisements
1
tal vez no sexa un adeus e sexa un ata outra pero quedarme sin o meu espacio tocoume hoxe o corazón. levo anos cogando fotos para todos e para min. escribindo os meus pensamentos e informando de acontecementos e ahora de boas a primeiras quedei sen nada. sentídoo moito no me vexo con forzas de comenzar de novo esta andaina, de comezar de 0, así que …este vai ser o fin de algo que para min foi moi bonito e moi alentador. axudábame a sentirme por intres portavoz de algunha xente, un fío fino de acercaba a moita xente a lugares interesantes e moi importantes na miña vida. este blog era ante todo algo meu; ALGO DE TODO, ALGO DE MIN. e ahora tal e como se ve e sin fotos, xa non me represente e sinto que falta a esencia coa que eu o creei e falta a ilusión polo tanto o mellor e poñerlle un punto e final e darvos as gracias por todo. ADEUS.
esto é unha merda…non entendo nada e fáltanme as miñas fotos…vaia estafada…
Verde, verde, verde e gris.
A pedra pide disculpas por permanecer eiquí.
Verde, todo verde, o meu mundo verde.
A tella, o tellado, os tellados; esperan ser mirados cos mellores ollos que podas poñer.
Verde, verde e gris, terra moura pero viva.
Lugar máxico, sobrevoa o seu interior e non poderás escapar.
Verde, gris, marrón. Mirando no máis fondo, ti encontrarás a súa cor.
Pensamentos argalleiros, tremedes dentro das miñas entrañas, bulides, non me deixades amainar a ialma.
Vades, vides, volvedes, luitando por non quedardes esquecidos no máis fondo da miña mente.
Sodes fortes, galoupantes e riseiros. Non deixades que decida, que escolla entre seguir recordando ou esquecerme de todo.
Vades, vides, volvedes, luitando por permanecer inertes, como o primeiro día que vos gardei no peto da miña coraza máis fonda.
Os recordos amargan e doen; outros fanme palpitar o corazón coa forza dun tremor. Pero son recordos, pasado da miña existencia. Son extraños que recobran vida para facerme sentir.
Eiquí, no paraiso máis fermoso da miña vida penso e non quero pensar, quero tan só vivir.
CONCENTRACIÓN DE PARADELA-SARRIA-LUGO. MOTOCLUBE OS MOUCHOS
Publicado: 7 Setembro, 2010 en Sin categoría
